Norka amerykańska
(Neovison vison)
Norka amerykańska jest przykładem, jak dużą szkodę może spowodować
wprowadzenie do środowiska zwierzęcia z terenu, z którego niemożliwy byłby
naturalny dryf gatunkowy.
Występowanie i siedlisko.
Jak sama nazwa wskazuje, naturalnym terenem występowania norki jest
północna Ameryka.
W Europie zjawiła sie jako zwierze hodowane dla futra.
W Polsce występuje licznie na całym terytorium kraju.
Jako idealny biotop obiera tereny nadbrzeżne stawów, jezior oraz rzek.
W związku z dużą liczebnością i charakterem ekspansji została umieszczona na liście zwierząt łownych.
Charakterystyka ogólna.
Sylwetka norki amerykańskiej niewiele odbiega od swojej europejskiej kuzynki.
Ciało jej jest silnie wydłużone przystosowane do sprawnego poruszania w wodzie oraz pod wodą posiada błony pławne.
Pysk przystosowany do polowania w wodzie, płaski z ostrymi zębami.
Oczy usytuowane dość wysoko dające dobrą widoczność nawet przy lekko wynurzonej głowie.
Barwa na ogół w odcieniach brązów w kolorach od jasnobrązowego do niemal czarnego.
Spodnia cześć ciała jaśniejsza z białym podgardlem.
Owłosienie jest gęste i silnie natłuszczone, umożliwiające dłuższe przebywanie w chłodnej nawet wodzie.
Odżywianie.
W dużym stopniu bazę pokarmowa norki stanowią mięczaki oraz skorupiaki znalezione na dnie zbiorników wodnych.
Menu to wzbogacane jest często o ryby oraz ptaki i ich jaja oraz drobne gryzonie.
Norka jest bardzo wygłodniałym drapieżnikiem i potrafi zjeść dziennie pokarm równy połowie swojej wagi.
Pokarm roślinny stanowi marginalny udział w składzie żywieniowym norki.
Rozmnażanie i rozwój.
Okres rozrodu norek przypada na miesiące luty i marzec.
Po ciąży trwającej trzydzieści pięć do osiemdziesięciu dni na świat przychodzi około pięciu młodych.
Młode są maleńkie i warzą około dziesięciu gramów.
Dopiero po czterech tygodniach otwierają oczy, a uzębienie pojawia sie u nich w około trzecim tygodniu życia.
Po czterech miesiącach młode usamodzielniają sie a po roku są zdolne do reprodukcji.
Zachowanie.
W okresie letnim oraz jesiennym, norki polują głównie o zmierzchu i świcie, w zimie również w ciągu dnia.
W okresie zimowym dochodzi też do zasiedlania nowych areałów.
Norka ma dobry wzrok i węch również pod wodą.
Świetnie pływa i potrafi często upolować rybę czy nawet pływającego piżmaka.
Podobnie jak wydry norki uwielbiają zabawy w wodzie.
Wobec swojej kuzynki (norki europejskiej) jest agresywna, wypiera również wydry.
Ekologia gatunku.
Norka amerykańska wypiera naturalnie zamieszkującą nasze tereny norkę europejską oraz wydrę.
Jest w bardzo dużym stopniu odpowiedzialna za przetrzebienie populacji piżmaka oraz ograniczeniu wyprowadzania młodych przez niszczenie gniazd ptaków wychowujących swe lęgi w Polsce.
Konieczne jest interweniowanie myśliwych, aby zmniejszyć do rozsądnych rozmiarów jej populacje, zanim całkiem z naszych
łowisk nie zniknie piżmak oraz wydra.