Muflon
Występowanie i siedlisko
Z powodu swej łatwej adaptacji do srodowiska oraz atrakcyjnosci łowieckiej,
wiele kół decyduje sie na introdukcje tego gatunku na swoim terenie. Muflon jest
zwierzeciem wyżynno-górskim. Jego wystepowanie ma z tym scisły zwiazek gdyż
wystepuje on głównie na wyżynach i pogórzu Azji. W Europie za jego naturalne tereny
uważa sie wyspy morza sródziemnego tj. Korsyke oraz Sardynie. W pozostałej czesci
Europy, w tym również do Polski, zwierze to zostało sprowadzone. Na terenie
naszego kraju wystepuje w okolicach Kłodzka oraz w górach Sowich. Za idealny
biotop muflon obiera tereny górzyste z domieszka pól. W zimie udaje sie w nizsze
partie gór oraz w doliny, w poszukiwani żeru. Okres lata spedza zazwyczaj w górach.
Charakterystyka ogólna
Muflon jest zwierzeciem zaliczanym wraz z dzikiem do zwierzyny czarnej.
Jego sylwetka jest masywna, poczynajac od dużego łba osadzonego na grubej szyi,
konczac na biegach, które sa krótkie i grube, zapewniajace muflonowi bezpieczne
przemieszczanie w terenie górzystym. Podsumowujac, można stwierdzic, że muflon w
swej sylwetce przypomina domowa owce, która posiadła siłe dziczego rodu.
Ubarwienie muflonów ma odcienie brazu oraz popielu, zmienia sie ono w zależnosci
od pory roku. Samiec jest bardziej wyraziscie ubarwiony oraz posiada białe plamy na
bokach, nazywane siodłem. Cecha charakterystyczna samców jest wystepowanie u
nich slimów, które sa rogami rosnacymi przez całe życie. Jest to bardzo istotny
element odróżniajacy rogi od poroża, które to jest cyklicznie zrzucane. Slimy
powiekszaja sie poprzez przyrost u nasady i tworza swoiste karby, dzieki którym
można ocenić wiek muflona. Masa samca jest większa niż samicy i oscyluje w
granicach 40 kg. Samica jest o około 10 kg lżejsza. U samicy slimy nie wystepują,
zdarza się jednak, że duża ilość hormonów powoduje u niej wytworzenie małych
rożków.
Odżywianie
Muflon jest zwierzęciem roslinożernym o niewyszukanym guście. Żywi się
szeroka gama roślin ( trawami, pędami, korzonkami, liśćmi, a czasem nawet korą ).
Czesto w okresie jesiennym pobiera grzyby, owoce runa jak borówki czy jagody, a w
zimie zeschnięte trawy oraz wrzos. Przysmakiem muflona podobnie jak dzika są
bukiew oraz żołędzie. Swój żer prowadzi w podobnym cyklu dobowym, co zwierzyna
płowa, czyli o świcie oraz w okolicach zmierzchu.
Rozmnażanie i rozwój
Okres grzania sie owcy jest bardzo krótki (maksymalnie dwie doby), w
związku z czym, gody muszą się odbywać w szybkim tempie aby dominujący samiec
mógł zdążyć pokryć samice. Okres godowy, w którym samice podatne sa na wzgledy
samców, zazwyczaj przypada w czasie póznej jesieni oraz wczesnej zimy. Samce
walczą ze soba poprzez zderzanie się slimami oraz przepychanie rywala. Przegrany
opuszcza kierdel, wygrany może wtedy przystapic do krycia rujnej owcy. W czasie walk
dochodzi czasem do kontuzji tryków, jako że silne uderzenia łbami mogą powodować
urazy kręgosłupa. Zwycięski samiec kryje owce kilkukrotnie, przy czym akt trwa
zaledwie kilka sekund. Na dwa miesiące przed porodem matka opuszcza zeszłoroczne
jagnie, które sie usamodzielnia. Dojrzałość płciowa osiąga muflon w wieku 1,5 roku.
Ciaża trwa 22 tygodnie. Po około dwudziestu tygodniach w osamotnieniu owca wydaje
na świat potomstwo w liczbie jednego lub dwóch, rzadziej trzech. Młode dość szybko
usamodzielniają się, przy czym młode samce opuszczają matkę wcześniej niż owce. W
swoim drugi roku życia zarówno samce jak i samice osiagaja dojrzałość płciowa.
Zachowanie
Muflony żyja w kierdlach odpowiadającym dziczym watachom. Podobnie
również stare osobniki męskie żyja w osamotnieniu i przyłaczają się do grup tylko w
okresie zimowym. Kierdle składaja się zazwyczaj z kilku do kilkunastu osobników,
przy czym w zimie grupy są liczniejsze. W kierdlach składających się z osobników obu
płci, prym i przewodnictwo wiedzie prowadząca owca. W kierdlach męskich
przewodzi najmocniejszy i najbardziej doświadczony tryk. Muflony wykształciły
bardzo dobrze narząd wzroku i słuchu, przez co nie są zwierzyną łatwą do
upolowania. Tryb życia muflonów podobny jest do zwierzyny płowej, przez co
aktywność dobowa swoje maksimum osiąga w godzinach porannych oraz
wieczornych. Charakterystycznym sposobem pobierania pokarmu jest wypas tyraliera,
osobniki ustawiają sie w linii i wypasają poruszajac sie ława.
Ekologia gatunku
Muflony są zwierzyną bardzo wdzieczną z punktu widzenia gospodarki
łowieckiej, ponieważ przy swojej atrakcyjności jako obiektu polowań, nie powodują
praktycznie żadnych szkód w uprawach rolnych oraz leśnych. Sa też zwierzętami
przywiązanymi do swojego terytorium, które niechetnie opuszczają, a w przypadku
wypraw za pożywieniem, powracają zawsze na swoje tereny.
Słowniczek
Baran – samiec muflona.
Biegi – nogi muflona.
Chrapy – o nozdrzach muflona.
Kierdel – grupa muflonów.
Lustro – biała sierść na zadzie muflona
Owca - samica muflona.
Przodownica – owca przewodzaca kierdlowi.
Szpile – na tyle biegów wyrostki zostawiajace charakterystyczny znak na tropie
Rogi – a nie poroże, ponieważ muflon nie zrzuca rogów, rosna one przez całe życie
Rogować – walczyc.
Siodło – przypominające siodło białe plamy na grzbiecie muflona.
Suknia – sierść.
Slimy – nazwa rogów muflona.
Tryk – dorosły samiec.
Tyraliera – sposób ustawienia sie muflonów podczas żerowania.
Muflon zdjęcia
PRZYPISY
zdjęcie główne - http://www.tomeksczansny.pl/Inne%20zwierzeta/Inne%20zwierzeta/album/slides/muflon,%20tryk.html
trop muflona - http://www.lowiecki.pl/biologia/muflon.php
samiec Muflona - Volker.G
fot.1 - Jessica Dennett
fot.2 - http:bawarianieobiektywnie.blox.pl_2009_03_Muflon-parkowy-Hirchgarten.html
Muflony ( film ) - http://www.youtube.com/user/tvsudecka
samica Muflona - http:mrowkojad.wordpress.com_2012_05_06_
Muflon słownik - http://szarakkoziol.pl/